به احترام «معلم» برپا …

قلم به دستت می دهند و الفبای زندگی نوشته می شود: الف ب پ ت ث… ، «مادر آمد»، «بابا تاب بست»، «مدرسه پرچم دارد» و … آموختن ادامه دارد تا ناکجاآباد زندگی؛ انسان هایی که این نقش سترگ را بر دوش می کشند فقط با واژه ها جمله سازی نمی آموزند بلکه آینده و توسعه کشور را می سازند. 12 اردیبهشت به رسم هر سال به پا می خیزیم و سر تعظیم فرود می آوریم به احترام روایتگران انسانیت و زیستن؛ «معلم روزت مبارک».

به گزارش پارازیت، تاریخ هیچ گاه فراموش نخواهد کرد جایگاه والای معلمانی را که خود را برای نجات دانش آموزان به دل آب و آتش زدند و سال ها برا اعتلای نام ایران و تعلیم و تربیت فرزندانشان کیلومترها با پای پیاده در کوه و کمر طی کردند تا ثابت کنند معلم که باشی برای دانش آموزت همچون فرزندت از جان می گذری.

«امین شکری» یکی از همین معلمان کشورمان است که بیش از 30 سال از عمرش را صرف آموزش کرده و با وجود بازنشستگی، ارق و علاقه به شغلش او را همچنان پابند حرفه اش کرده و دست از معلمی برنداشته است و سال هاست به صورت رایگان معلمی می کند.

عشایر بودیم و 6 ماه از سال به دور از خانواده درس می خواندم 

امین شکری آموزگار 64 ساله ایلامی شهرستان چرداول مرکز سرابله علی رغم داشتن خانواده ای عشایر و با به جان خریدن دوری از آنها درس خوانده و در سال 1359 وارد آموزش و پرورش شد و با مدرک لیسانس آموزش ابتدایی در پارازیت ماه 1387 بازنشسته شد اما علی رغم بازنشسته شدن، بدون دریافت هزینه ای و چشم داشتی همچنان معلمی پیشه اوست و به دانش آموزان درس می دهد.

سرکی به گذشته و کودکی اش می کشد از اینکه در خانواده ای پرجمعیت متولد شده و با توجه به شغل پدرش و امکانات آن دوره به سختی درس خوانده است: «پدرم کشاورز و دامدار بود. در خانواده ای نه نفره با شش برادر و یک خواهر زندگی کردم. والدینم کوچ رو بودند و بخاطر تحصیل، شش ماه از سال را به دور از والدین در خانه اقوام و خویشان درس می خواندم».

همچنان قدردان خانواده اش است: « اگر به این جایگاه رسیده ام، نتیجه اعتماد والدین و شاهکار خانواده ام است که با تدابیر آینده نگری من را به این جایگاه رسانده اند».

به اینجای صحبتها که می رسد به فرزند 10 ساله اش اشاره می کند و از آرزویش که تربیت فرزندی خوب و تحویل انسانی مفید به جامعه است، سخن می گوید.

باز به گذشته برمی گردد، هم دوست ندارد چیزی از قلم بیفتد و هم خلاصه گویی می کند؛ از همرزمان زمان جنگش گرفته تا دیدارش با رهبری و اینکه چطور شغل معلمی را برگزیده: « سال 1356 با دیپلم فنی در دفتر فنی استانداری به عنوان مسیول آزمایشگاه خاک بتن استان مشغول فعالیت شدم. زمان جنگ به جبهه رفتم دو تا از دوستای خوبم در تپه میمک به شهادت رسیدند؛ دو دیدار با رهبر داشتم و بعد هم تغییر شغل دادم و برای تربیت بچه هایی غیور و فداکار به معلمی روی آوردم».

تدریس با روش قدیمی از نظر روحی دانش آموز را زده می کند

دوست دارم رایگان به نومعلمان آموزش دهم

امین، معلمی را از مقطع دبستان شروع می کند و در دوره اول ابتدایی تلاش کرده با کتاب ها، مطالعات وسیع، طراحی آموزشی و شناخت ارزش ها فرزندان این مرز و بوم را تا حد توان خوب تربیت کند اما بعد از بازنشستگی هم در خانه و برای بازماندگان از تحصیل و حتی نخبه هایی که قصد جهش تحصیلی داشتند، کلاس های رایگان برگزار می کند.

در چندین جشنواره و بدلیل تدوین الگوهایی برای خواندن و نوشتن، روش های تربیت بدنی در کردستان و ارزشیابی توصیفی در کرمانشاه و … حایز رتبه های برتر شده اما توضیحات بیشتری درباره این موفقیت های شغلی ارایه نمی دهد و با نگاهی گذرا از آنها یاد کرده و فقط می گذرد :« معتقدم روش های تدریس باید مبتنی بر شناخت بچه ها و کار کشیدن از آن ها باشد تا کلاس خلاق و دانش آموزان به خود باوری برسند و عقده ای و سرخورده نشوند. اگر معلم متکلم وحده باشد، تاثیر آموزشی 10 درصدی دارد اما اگر کار گروهی در گروه های غیر همگن (ضعیف، متوسط، قوی) انجام شود موقعیتی جدید خلق می شود و آموزش ها صددرصد موثر خواهد بود؛ اما تدریس با روش قدیمی از نظر روحی دانش آموز را زده می کند».

مسافت محل زندگی تا محل کارش مسیری پر خطر است و بدون دریافت هزینه با عشق و علاقه ای که به معلمی دارد این مسیر را هرروز طی می کند؛ عهد بسته تا زمانی که خداوند توانی بدهد به دانش آموزان خدمت کند، اما امیدوار است بتواند به مرکز استان رفته و آنجا به صورت رایگان به همکاران نومعلم ارایه خدمت دهد.

به معیشت معلمان رسیدگی شود

معلمی برایش شغلی عاشقانه است:« اگر با علاقه، شوق و مطالعه با تفاوت های فردی بچه ها آشنا شویم، با علاقه در کلاس بمانیم، زمان هم زود می گذرد و نتیجه کار بهتری را شاهد هستیم، مانند باغبانی که ثمره باغش را می بیند، در غیر این صورت در زمان پیری لذتی از کار نمی بریم و زمان بازنشستگی از خود شرمنده می شویم که چرا در حق فرزندان مدرسه کوتاهی شده است».

وی در ادامه صحبت هایش از معیشت معلمان می گوید و از وزیر آموزش و پرورش می خواهد با توجه به اینکه ایلام جزو استانهای مرزی و محروم است و امکان شغل دوم برای بسیاری از افراد وجود ندارد به معیشت معلمان رسیدگی شود: « از وزیر آموزش و پرورش درخواست داریم نگاه ویژه ای به این قشر فداکار جامعه داشته باشند».

امین شکری کلامش را در نهایت با تبریک روز معلم به بزرگواران عرصه تعلیم و تربیت به پایان می برد.

پایان خبر پارازیت