گزارشی از فرقه ای عجیب در اطراف اصفهان؛ خاکسترنشینانی که نان در خاکستر می زدند و می خوردند
به گزارش خبرگزاری پارازیت، در بهمن 1350 خبرنگار روزنامه ی اطلاعات در اصفهان گزارشی از یک فرقه ی عجیب در روستای «جرقویه « منتشر کرد؛ فرقه ی «خاکسترنشینان» که در آن تاریخ 70 نفر عضو در آن منطقه و به طور کل 900 عضو در سراسر ایران داشت. خاکسترنشینان نان را در خاکستر می زدند و می خوردند و بهره بردن از زندگی دنیوی را گناه کبیره می شمردند. گزارش یادشده که 28 بهمن 1350 در صفحه ی 28 روزنامه ی اطلاعات منتشر شد به این شرح بود:
از جرقویه تا حسین آباد را با زحمت فراوان پشت سر می گذاریم. «حسین آباد» در حاشیه ی کویر نمک قرار دارد و همان قدر که تابستان های گرم و خشک دارد زمستان هایش از سرمای کشنده لبریز است. گروه سه نفری ما یک روز بیابان گردی می کند تا رهبر گروه خاکسترنشینان را در حالی که در سرمای 15 درجه زیر صفر لخت و برهنه در اجاق دودزده و انباشته از خاکستری خوابیده است پیدا می کنند. کدخدای جرقویه قبلا به ما گفته است که خاکسترنشینان هرگز نامی برای خود انتخاب نمی کنند و «اجاقیان» یا «شیخ قاصد» نامی است که مردم محل برای رهبر خاکسترنشینان انتخاب کرده اند.
نخستین عکس العمل رهبر خاکسترنشیینان در برابر ما میهنانان تازه وارد پرخاش به مزاحمتی است که برای او به وجود آورده ایم.
شیخ قاصد که 85 سال عمر دارد به شرطی حاضر به گفت وگو با ما می شود که در ترویج آیین خاکسترنشینی با او همکاری کنیم. وی برادر 60 ساله ای دارد که سمت معاون رهبر گروه خاکسترنشینان را دارد و هنگام دیدار ما از شیخ قاصد برای ترویج آیین خاکسترنشینی به روستاهای دیگر رفته بود.
شیخ قاصد مردی که در سرمای 15 درجه زیر صفر لخت و عور در یک اجاق دودزده نشسته است، در حالی که سعی می کند لباس بپوشد می گوید: «برای خاکسترنشینان آسایش و راحتی در ردیف گناهان بزرگ است. خاکسترنشین ها عقیده دارند زندگی توام با لذت برای مردم دنیاپرست است، بشر باید در این دنیا زجر بکشد تا در آن دنیا رستگار گردد. ما هرگز زیر سقف زندگی نمی کنیم. بالاپوش ما آسمان است.»
شیخ قاصد برای اثبات گفته های خود مثال می آورد و می گوید:
– همین چند شب، وقتی سرما 16 درجه زیر صفر بود من در این اجاق خوابیدم صبح که از خواب بلند شدم بیش تر از 20 سانتی متر برف روی من نشسته بود. فکر می کنید عکس العمل من چه بود؟ هیچ، بلند شدم خودم را تکان دادم و لباس هایم را پوشیدم. آیا شما می توانید؟
شیخ قاصد از آب و نان روستا استفاده نمی کند. برای خاکسترنشین ها تنها آب و نانی خوردنی است که از روستایی صاحب یک بقعه ی مذهبی به حسین آباد آورده باشند.
خاکسترنشینان همیشه با خود کیسه های کوچکی از خاکستر را حمل می کنند و عقیده دارند حمل خاکستر آن ها را از گزند جانواران محفوظ نگاه می دارد.
گیسو در لیفه ی تنبان
خاکسترنشینان در خردادماه هر سال گرد هم جمع می شوند و طی مراسمی که با رقص و پای کوبی همراه است در محلی موسوم به «زنگ زرد» با کارد قسمتی از موهای بلند سر و ریش خود را می برند و سپس آن ها را در لیفه ی شلوار خود قرار می دهند. خاکسترنشینان از خوردن گوشت اجتناب می کنند و رایج ترین غذای آن ها نان و خاکستر است. قطعه ای نان در دست می گیرند، روی آن خاکستر می ریزند سپس همانند لذیذترین خوراک ها نوش جان می کنند.
شیخ قاصد می گوید: «ما از نسلی هستیم که در زمان شاه عباس صفوی خاکسترنشینی را آیین خود ساختند. لیکن ما اینک آماده می شویم تا بار دیگر به گسترش مرام و مسلک خود بپردازیم در حال حاضر 70 نفر خاکسترنشین در جرقویه هستند و بیش از 900 نفر دیگر در نقاط مختلف ایران زندگی می کنند.»
اجاق هایی که معمولا محل اقامت خاکسترنشینان است، به اندازای است که به زحمت یک نفر می تواند در آن استراحت کند. هنگام ساختن اجاق ها ابتدا یک خروار چوب و یا خار صحرایی را در اجاق می سوزانند و بعد روی خاکستر آن ها زندگی تازه ی خود را شروع می کنند.
25957
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "گزارشی از فرقه ای عجیب در اطراف اصفهان؛ خاکسترنشینانی که نان در خاکستر می زدند و می خوردند" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "گزارشی از فرقه ای عجیب در اطراف اصفهان؛ خاکسترنشینانی که نان در خاکستر می زدند و می خوردند"، کلیک کنید.