هنر نمایش تقویت کننده مسایل فرهنگی و بهترین راه برای رفع آسیب های اجتماعی است

تشکیل جلسات شورای تخصصی تدوین سند تحول هنرهای نمایشی

هشتمین جلسه «شورای تخصصی تدوین سند تحول هنرهای نمایشی» با حضور برخی از هنرمندان و صاحب نظران تیاتر برگزار شد.

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری پارازیت، هشتمین جلسه «شورای تخصصی تدوین سند تحول هنرهای نمایشی» با حضور هنرمندان، پیشکسوتان و متخصصان عرصه تیاتر برگزار شد.

این جلسات با حضور هوشنگ توکلی، ایرج راد، محمدحسین ایمانی خوشخو، کاظم نظری، علی منتظری، قطب الدین صادقی، تاجبخش فناییان، محمدباقر قهرمانی، ولی الله شالی، غلامرضا نعمتی، سیدمحمدجواد طاهری و علی ایزدی، با هدف بیان فرصت ها، تهدیدها و چالش های پیش روی هنرهای نمایشی و ارایه راه کارهای مناسب ، برای بررسیِ چگونگی تحقق آن، تشکیل جلسه داد.

علی ایزدی، دبیر شورای تخصصی تدوین سند تحول هنرهای نمایشی با اشاره به برخی کاستی ها در این حوزه، گفت: با توجه به گستره فعالیت هنرهای نمایشی در کشور و عدم تناسب امکانات، اعتبارات و اختیارات موجود و با توجه به تعداد فعالان و خانواده بزرگ تیاتر؛ همچنین تنوع و تعدد رویدادها و جشنواره هایی با مضامین اجتماعی، خانواده محور، دینی، انقلابی، دفاع مقدس، جمعیت محور، جبهه مقاومت ، فرهنگی و … که در قالب 59 جشنواره، توسط اداره کل هنرهای نمایشی برگزار و یا حمایت می شوند؛ کمبود سالن ها و فضاهای نمایشی به نحوی که تنها 7 سالن در اختیار این اداره کل و مابقی در اختیار دیگر سازمان ها و یا در اختیار بخش خصوصی است؛ فرسودگی تجهیزات و زیرساخت های همین سالن های کم و عدم تناسب در ساختار اداری، اجرایی و کارشناسی برای پاسخگویی لازم به هنرمندان، همچنین افزایش هزینه تولید تیاتر در سال های اخیر، بخشی از مشکلاتی است که راهکارِ گذر از آن، تدبیر در مسیر توسعه زیرساختی، اداری، اجرایی و فنی هنرهای نمایشی کشور است.

این مدرس دانشگاه در تشریح چالش ها و عدم رشد متناسب زیرساخت ها با گستردگی این هنر اصیل و موثر، اظهار کرد: حدود 150 هزار فارغ التحصیل رشته تیاتر در این عرصه، فعال هستند و سالانه حدود 1400 دانشجو از دانشگاه های کشور، با مدرک کاردانی، کارشناسی، یا کارشناسی ارشد و بعضا دکترا، فارغ التحصیل می شوند که باید هرچه سریعتر، فکری برای اشتغال و استفاده از این نیروی جوان و کارآمد کرد. غیر از دانشجویان 1000 هزار گروه هم در «سامانه گروه های نمایشی» ثبت شده اند و دارای پروانه فعالیت هستند اما چند برابر این رقم نیز، گروه هایی به شکل مستقل و پراکنده به هنر تیاتر اشتغال دارند. غیر از آن، حدود 320 موسسه، آموزشگاه و هنرستان هنرهای زیبا در کشور مشغول آموزش به هنرجویان و علاقه مندان هنرها نمایشی هستند.

وی ادامه داد: در برگزاری جشنواره ها و رویداهای تیاتری، اداره کل هنرهای نمایشی در 59 جشنواره به شکل مستقیم یا غیرمستقیم دخیل است که یا مسوول برگزاری آن است و یا از آن حمایت می کند. در بحث فضاهای نمایشی، در کشور جمعا حدود 109 هزار صندلی برای تماشاگر تیاتر وجود دارد که اگر این رقم، به کل جمعیت تقسیم شود، به ازای هر 800 نفر، تنها یک صندلی برای تماشاگر تیاتر در کشور وجود دارد. فرسودگی تجهیزات فنی و زیرساخت ها از کارآمدیِ مطلوب همین تعداد محدود سالن های موجود نیز کاسته است و نیاز مبرم به ترمیم، بازسازی و به روز شدن دارند. با توجه به گستردگی هنرهای نمایشی، که تشریح شد، ساختار سازمانیِ فعلی اداره کل هنرهای نمایشی، پاسخگوی این مسایل نیست. بنابراین ساختار فعلی باید متناسب با مسایل و مشکلات، رشدی همپای این گستردگی داشته باشد. در سالهای اخیر، هزینه های تولید یک اثر نمایشی، به دلایل مختلف، چنان افزایش یافته که پس از 30 اجرا و سالنی پر از مخاطب، گروه نمایشی(در سالن های کوچک تر و قیمت بلیت کمتر) در اکثر اوقات، موفق به تامین هزینه های معمول خود نمی شود و برای سرپاماندن نیاز به حمایت معنوی و مادی جدی دولت دارد.

ایزدی در بخش دیگری از سخنان خود، برآیند جلسات این شورا را، به رغم وجود مشکلات موجود عرصه هنرهای نمایشی، واجد پتانسیل و فرصت های منحصر به فردی دانست که در سیاستگذاری کلان کشور نیز می تواند راه گشای حل بسیاری از مشکلات باشد.

دبیر شورای تخصصی تدوین سند تحول هنرهای نمایشی یادآور شد: در جلساتی که تاکنون با حضور پیشکسوتان، هنرمندان و مدیران تیاتری برگزار شده است، همه متفق القول هستند که با وجود همه مصضل و مشکلات، با اتکای به پتانسیل موجود و فرصت ها، امکان مرتفع کردن آن با درایت بزرگان عرصه تیاتر و جوانان پرانرژی وجود دارد.

معاون هماهنگی و برنامه ریزی اداره کل هنرهای نمایشی با اشاره به فرصت های موجود، تصریح کرد: کشور ما ظرفیت بسیار خوبی در عرصه تیاتر دارد که لازم است در مباحث فرهنگی از آن استفاده شود. با گسترش و بسط این هنر و تعداد هنرمندان و تاثیر ویژه آن بر مخاطب، می توان آسیب های اجتماعی را به حداقل رساند و یا سرعت آن را کاهش داد. در این بحث، اتفاقا می توان از گستردگی هنرهای نمایشی و پراکندگی جغرافیایی هنرمندان تیاتر که در سراسر کشور مشغول فعالیت هستند، به عنوان یک فاکتور برای رشد و اعتلای فرهنگی و مبارزه با آسیب های اجتماعی، استفاده موثری کرد.

وی درباره نتیجه گیری از وجود تهدیدها و فرصت ها در هنر نمایش گفت: اداره کل هنرهای نمایشی برای کمک به جریان رشد و توسعه هنر نمایش که به رشد فرهنگی کشور می انجامد، تصمیم به تشکیل «شورای تخصصی تدوین سند تحول هنرهای نمایشی» گرفت. این شورای تخصصی نیز پس از نشست های متعدد و گفت وگوهای فراوان، پیشنهاد تاسیس و تشکیل «سازمان تیاتر کشور» را داد؛ چرا که فقط این سازمان می تواند جوابگوی نیاز فزاینده ی حوزه هنرهای نمایشی باشد. همچنین با وجود این سازمان است که می توان چتر حمایتی موثری برای همه هنرمندان نمایش فراهم آورد و تدابیر و سیاست های زیرساختی و اجرایی وسیعی را برای گسترش کیفی و کمی هنر نمایش ترسیم کرد و برای توسعه تیاتر و پویایی آن برنامه ریزی کرد و آینده ای اندیشه گرا و موثر برای هنرهای نمایشی متصور بود.