روایت فریدون مجلسی از ملی شدن نفت

کتاب «ولی افتاد مشکل ها: روایتی از ملی شدن نفت «در راه سعادت ملت ایران»»  نوشته فریدون مجلسی منتشر شد.

 به گزارش پارازیت، این کتاب در 182 صفحه با شمارگان 330 نسخه و بهای 165هزار تومان در انتشارات مروارید راهی بازار کتاب شده است.

در پیش درآمد کتاب می خوانیم: شرح وقایع در قالب تاریخی و تاریخ نگاری آن قدر که به جزییات امور و وقایع و حوادث و مدارک توجه دارد، به انگیزه ها و احساسات و عنادها و حسدها و کینه ها و عواطفی که در مغز و روان بازیگران سیاسی می گذرد و بن مایه اغلب تصمیم ها و ماجراهاست توجه ندارد، و آن گونه عوامل موثر در آن وقایع مطرح نمی شود. در حالی که با گذشت زمان و کنجکاوی های بسیار، دانستم که در داستان ما نیز آن گونه احساسات و تمایلات و رقابت ها و کینه های شخصی و خانوادگی نقش مهمی داشته که بسترساز این داستان است.

راستش خودم نیز زمانی همه احساسات و عواطف و شیفتگی خود را در گرو روایت عاطفی و میهن پرستانه و قهرمانانه از این داستان گذاشته بودم. اما، اکنون در شمار اندک بازماندگان آخرین نسلی هستم که در نوجوانی شاهد فراز و فرود کل داستان بوده است، و هرچه پیرتر می شوم می بینم بر پروبال و هاله قدسی و توهمی داستان افزوده می شود و افسانه پردازی ها حقایقی را از ماجرایی که برایم ارزشمند و مهم بود می پوشاند و بی اعتبار می کند.

 در همه جای دنیا شاهد آمدن و رفتن دولت ها، قیام ها، کودتاها، دخالت های بیگانه، امیدها و سراب های بسیار بوده ایم. وقایع رخ می دهند و می گذرند و زمان پوششی بر آن ها می کشد و زندگی ادامه می یابد. اما گویی ما ایرانی ها طلسم شده ایم، در میان ما وقایع می آیند و نمی روند! موافقان و مخافان هر رخداد و شیفتگان و دلزدگان هر چهره از حقانیت ادعایی خود فرقه ای می سازند و زمان پوششی بر آن رخدادها نمی کشد و زندگی در زیر سنگینی بار آن به طور عادی ادامه نمی یابد و ستیزی تازه بر ستیزهای گذشته می افزاید و کینه ها انباشته می شوند.

 نُه ساله بودم که آن واقعه تاریخی، آن تغییر دولت، آن کودتا، یا هرچه بنامید، رخ داد و دولتی رفت و دولت دیگری آمد؛ اما نه به سادگی! انباشت روایت ها و دشنام ها و کینه ها و کینه ورزی های مردم ما نسبت به آنچه رفت و آنچه آمد، در داخل و خارج از کشور، گروه هایی از جامعه ما را به چنان انزوا و پرخاش و خصومتی کشاند که با ظواهر و نتایج آن رخداد همسازی و هم خوانی ندارد. گویی کوششی در کار بود که باید آن رخداد به افسانه ، و افسانه به تاریخ بدل می شد. می توانم این داستان را کوششی اگر نه برای افسانه زدایی، دست کم گامی در راه تخفیف آن بنامم. با گشودن کلافی درهم پیچیده از تخیلات و تعصبات و کینه ها، تا شاید زمان فرصت یابد و بر آن واقعه نیز پوششی کشد و زندگی متعارف امکانِ ادامه یابد!

اتفاتی که آن را کودتا می نامیم نه آغاز ماجراست و نه پایان آن. اما در آن میانه نقشی برجسته دارد که هم نتیجه وقایع گذشته بوده و هم سرآغاز آینده ای دیگر شده است. پس همین جا آغاز می کنیم؛ اما نه مانند یک مورخ و با به دنبال هم چیدن دانه های تسبیح روزنگارِ وقایع تا رسیدن به اوج واقعه، از این دیدگاه یا آن دیدگاه، به روایت این فرقه یا آن فرقه، که بسیار گفته اند. اما در عین حال می کوشم داستانِ آن را بنویسم، نه افسانه اش را.

پایان خبر پارازیت