اوپنهایمر نمی توانست یک غرفه همبرگر را اداره کند چگونه به رهبر یک تیم تبدیل شد؟!
به گزارش خبرگزاری پارازیت،هنگامی که “جی رابرت اوپنهایمر” به عنوان مدیر آزمایشگاه لوس آلاموس پروژه منهتن انتخاب شد گزینه ای بعید برای مهم ترین منصب در امریکا محسوب می شد. در آن زمان او یک فیزیکدان نظری 38 ساله بود که هرگز بیش از 12 دانشجوی فارغ التحصیل را مدیریت نکرده بود! چه رسد به آن که مدیریت آزمایشگاهی تاثیرگذار بر روی سرنوشت جهان در معرض خطر را برعهده گیرد. “لسلی گرووز” ژنرال ارتش که اوپنهایمر را استخدام کرد گفته بود که برای تصمیم اش تنها چیزی که دریافت کرده بود مخالفت بود.
به گزارش فرارو به نقل از وال استریت ژورنال، یکی از دوستان صمیمی سابق اوپنهایمر که بعدا برنده جایزه نوبل شد او را بعیدترین گزینه برای اداره آزمایشگاه مخفی ساخت بمب اتمی قلمداد کرده بود. یکی از همکاران دیگر او گفته بود: “اوپنهایمر حتی نمی توانست یک غرفه فروش برگر را اداره کند”. پس چگونه او به یکی از موثرترین مدیران تاریخ تبدیل شد؟
همان طور که انتظار می رفت فیلم “اوپنهایمر” جوایز اسکار را درو کرد. با این وجود، حتی تماشای یک فیلم سه ساعته از کارگردانی دقیق مانند “کریستوفر نولان” برای درک اوپنهایمر کافی نیست. اگر واقعا می خواهید به ذهن اوپنهایمر راه یابید باید دو کتاب برنده جایزه پولیتزر یعنی “پرومته امریکایی” اثر “کای برد” و “مارتین جی شروین” و “ساخت بمب اتمی” نوشته “ریچارد رودز” را بخوانید.
نویسندگان دو کتاب به خبرنگار وال استریت ژورنال کمک کردند تا چهار عنصر موفقیت اوپنهایمر در مدیریت را درک کند چهار عنصری که در هر نوع پروژه ای کاربرد دارند حتی در پروژه هایی که انفجارهای غول پیکر را شامل نمی شوند:
1- اوپنهایمر استخدام کننده
پیش از آن که اوپنهایمر بتواند بمب بسازد مجبور شد چیز دیگری را بسازد: یک تیم. اوپنهایمر پیش از آن که لوس آلاموس به عنوان آزمایشگاه مخفی انتخاب شود شکار استعدادها را آغاز کرد. اوپنهایمر زمانی که دانشمندان را شناسایی کرد تصمیم گرفت آنان را استخدام کند و هر کاری که لازم بود را برای بدست آوردن شان انجام داد.
برای مثال، زمانی که “ریچارد فاینمن” فیزیکدان پیشنهاد اوپنهایمر را به دلیل ابتلای همسرش به بیماری سل رد کرد اوپنهایمر یک آسایشگاه به اندازه کافی نزدیک به لوس آلاموس پیدا کرد که فاینمن با صرف زمان اندکی می توانست آخر هفته به ملاقات همسرش برود.
اوپنهایمر متوجه شده بود که به استخدام درآوردن استعدادها برای موفقیت تیم اش امری ضروری است و از همان ابتدا این موضوع را در اولویت قرار داد. این رویکرد کارآمد بود و او توانست بسیاری از درخشان ترین دانشمندان کشور را برای مدت زمانی طولانی در یک مکان متمرکز سازد.
بسیاری از استخدام شده های باهوش او ایده انتصاب در یک منصب مرتبط با مسایل نظامی آن هم در بیابان را دوست نداشتند. با این وجود، اوپنهایمر به اندازه کافی صبور بود تا برای متقاعد کردن آنان به منظور پیوستن به تیم وقت بگذارد. او دوستان مشترک آن فرد را پیدا می کرد و از او برای متقاعد کردن فرد مورد نظر به منظور پیوستن به تیم استفاده می کرد و حتی امکانات پزشکی محلی را بررسی کرده بود.
2-اوپنهایمر ارتباط گر
اوپنهایمر زمانی که افراد را استخدام می کرد می دانست چگونه بهترین کار را از دانشمندان خود دریافت کند. “چارلز داهیگ” نویسنده و روزنامه نگار امریکایی می گوید: “افرادی که می توانند دقیقا حرف درست را بیان کنند تقریباً به هر فردی نفوذ می کنند. آنان قادر به پیدا کردن نحوه اتصال حتی در غیر محتمل ترین شرایط هستند. اوپنهایمر همان طور که معلوم شد یک اَبَر ارتباط گر بود. دیگر افراد حاضر در لوس آلاموس فیزیکدانان، شیمیدانان و مهندسان بهتری بودند، اما کاری که او می توانست بهتر از هر کسی در آنجا انجام دهد و شاید بهتر از هر کسی روی سیاره زمین انجام داد این بود که دانشمندان با دیدگاه های متفاوت را پذیرفت و توانست آنان را با یکدیگر به اجماع نظر برساند.
برد می گوید: “او پشت اتاق می ایستاد و به بحث همه گوش می کرد سپس در لحظه مناسب وارد صحنه می شد و نکات برجسته ای را که همه بیان می کردند و در آن اشتراک نظر داشتند را خلاصه کرده و راه رو به جلو را نشان می داد”.
رودز می گوید: “او وارد می شد به سرعت متوجه می شد که مشکل چیست و تقریبا همیشه راه حل هایی را پیشنهاد می کرد. “
برد می گوید اوپنهایمر “هم کارگردان و هم دیکتاتور” لوس آلاموس بود، اما او به نوع خاصی از اقتدارگرایی باور داشت:”او به دستور دادن باوری نداشت”. در عوض، آن فیزیکدان کاریزماتیک با چشمان آبی درخشان و حضور مغناطیسی به آرامی دانشمندان را به سمت درست سوق داد و با صدایی چنان آرام صحبت می کرد که حضار باید به سمت جلو خم می شدند تا اطمینان کسب کنند که گفته های او را درک کرده اند. آن چه اوپنهایمر را به مدیری ایده آل در آن عملیات گسترده تبدیل کرد صرفا تسلط او بر دانش فیزیک نبود بلکه درک شهودی او از روانشناسی انسانی بود. اوپنهایمر با صدها نفر از 10000 نفری که برای کار در لوس آلاموس آمده بودند روابط شخصی نزدیک داشت. حتی آنانی که او را نمی شناختند احساس می کردند که او آنان را می شناسد. این موضوع باعث شد تا آنان بخواهند بیش تر برای او کار کنند.
“هانس آلبرشت بیته” رییس بخش فیزیک نظری آن پروژه به رودز گفته بود: “بی تردید همه این تصور را داشتند که اوپنهایمر اهمیت می دهد که هر فرد خاص چه می کند. او به صراحت می گفت که کار آن شخص برای موفقیت کل پروژه مهم است”. دلایل متعددی علاوه بر بی تجربگی کامل اوپنهایمر در اداره سازمان های پیچیده وجود داشت که او را به عنوان مدیر علمی پروژه منهتن به انتخاب شگفت انگیزی تبدیل کرده بود: فقدان برنده شدن برای دریافت جایزه نوبل، ارتباط اش با حزب کمونیست و مهارت اش در شکستن هر قطعه از تجهیزاتی که از کنار آن عبور می کرد!
با این وجود، آن چه او را از سایر نوابغ جمع شده در لوس آلاموس متمایز می ساخت دانش گسترده و وسعت علایق اوپنهایمر بود که به وی اجازه می داد با رشته های مختلف ارتباط برقرار کرده و مشاهده کند که دیگران در اتاق چه چیزی را نمی توانند انجام دهند. آن افراد متخصص در یک رشته خاص بودند، اما اوپنهایمر فردی با اطلاعات عمومی بالا و دارای معلومات کلی در چندین رشته بود. دیگر افراد حاضر در لوس آلاموس به طور منحصربفرد بر روی حوزه های تحقیقاتی محدود خود متمرکز بودند این در حالی بود که اوپنهایمر کنجکاو برای مطالعه در حوزه هایی، چون ادبیات، فلسفه، شعر و حتی بهاگاواد گیتا مهمترین و اسرارآمیزترین بخش حماسه هندی موسوم به ماهابهاراتا بود.
برد می گوید :”او دانشمند خوبی بود دقیقا به این دلیل که اومانیست (انسان گرا) بود”. گرووز به قدری تحت تاثیر طیف علایق اوپنهایمر قرار گرفت که یک بار اعلام کرد:”اوپنهایمر همه چیز را می داند”. او هم چنین می توانست هر آن چه را که می دانست بدون اغماض توضیح دهد ویژگی دیگری که او را از دیگر دانشمندان واجد شرایطی که برای تصدی آن منصب مصاحبه کرده بودند متمایز می ساخت. برد می گوید:”او می توانست به زبان انگلیسی ساده صحبت کند”.
3-اوپنهایمر همکار
دانشمندان حاضر بودند همه چیز را در زندگی خود رها کنند تا به صورت شبانه روزی در میانه ناکجاآباد کار کنند. با این وجودف آن چه حاضر به انجام آن نبودند پوشیدن لباس نظامی بود. اوپنهایمر خود به قدری نسبت به سلسله مراتب حسایت داشت که با ایجاد یک چارت سازمانی اولیه مخالفت کرد. او سخت گیر، اما غیررسمی بود. این در حالی بود که ژنرال های ارتش بر تقسیم بندی تاکید داشتند، اما اوپنهایمر بر همکاری اصرار داشت. در واقع، وقتی گرووز متوجه شد که اوپنهایمر طرفدار برگزاری نشست کنفرانس هفتگی با حضور صدها دانشمند است سعی کرد از تحقق آن ایده جلوگیری کند. در نهایت، اما اوپنهایمر پیروز شد.
او ارزش جمع آوری افراد از بخش های مختلف یک پروژه در یک مکان و تشویق آنان به بحث در مورد کارشان و ترکیب ایده های شان را درک کرده بود. بیته در این باره نوشته بود: “بسیاری اوقات مشکلی که در یکی از این جلسات مورد بحث قرار می گیرد دانشمندی را در شاخه کاملا متفاوتی از آزمایشگاه مجذوب می کند و او راه حل های غیرمنتظره ای ارایه می دهد”. این جلسات هم چنین باعث بهبود روحیه در لوس آلاموس شد و یادآوری هفتگی این موضوع بود که همه افراد در پروژه منهتن نقشی را ایفا می کردند.
اوپنهایمر حق داشت که برای وجود آنان بجنگد. برد می گوید: “او وفاداری افراد تیم را از آن خود ساخت. اعضای تیم می توانستند مشاهده کنند که اوپنهایمر از آنان محافظت می کند و به انان اجازه می داد آزادانه با یکدیگر همکاری کرده و صحبت کنند امری که برای موفقیت پروژه ضروری بود”.
آنان شش روز در هفته کار می کردند، اما اوپنهایمر اطمینان کسب کرد که آنان صرفا کار نمی کنند. در روزهای تعطیل آنان اسب سواری، کوه نوردی، اسکی، پیاده روی و برخی از زیباترین بازی های بسکتبال تمام دوران وجود داشت. اوپنهایمر بخاطر مهمانی هایش معروف بود.
4-اوپنهایمر بازیگر
یک چیز دیگر وجود دارد که همه افراد حاضر در جوایز اسکار می توانند از آن قدردانی کنند و همه در خانه می توانند از آن تقلید کنند: نحوه تبدیل اوپنهایمر به یک رهبر.
رودز می گوید: “اوپنهایمر چیزی شبیه به یک بازیگر بود”. در واقع، رودز گفتگویی فراموش نشدنی با بیته را در سال 1982 میلادی به یاد می آورد. بیته می گوید اوپنهایمر قبل و بعد از جنگ، اما نه در زمان جنگ می توانست رفتاری از خود نشان دهد که باعث شود نوابغ احمق به نظر برسند. اوپنهایمر کاملا به شخص دیگری تبدیل شد و به قدری برای افرادی که شخصیت قبلی اش را دیده بود غیر قابل تشخیص شد که به نظر می رسید نقش یک شخصیت فیلم را بازی می کند. “رودز” می گوید:” او تصمیم گرفت که بهترین مدیر آزمایشگاهی باشد. این چیزی بود که او در عمل به آن تبدیل شد”.
22057
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "اوپنهایمر نمی توانست یک غرفه همبرگر را اداره کند چگونه به رهبر یک تیم تبدیل شد؟!" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "اوپنهایمر نمی توانست یک غرفه همبرگر را اداره کند چگونه به رهبر یک تیم تبدیل شد؟!"، کلیک کنید.