آیا جوانان اروپایی از صندوق رای ناامید شدند؟

رسول سلیمی: اگرچه میلیون ها جوان در سال جاری در جهان قرار است در انتخابات ریاست جمهوری به پای صندوق های رای بروند؛ اما ناظران سیاسی معتقدند بسیاری از آنها از جریان اصلی سیاست در این کشورها ناامید شده اند. تعداد بی سابقه ای از مردم در سال 2024 برای رای دادن در انتخابات ملی در سراسر جهان به صندوق های رای خواهند رفت. افرادی که در آخرین دوره انتخاباتی به سن بلوغ رسیده اند، فرصتی برای رای دادن برای اولین بار خواهند داشت.

در کشورهای ثروتمندتر جمعیت به سرعت در حال پیرشدن است. کشورهایی مانند ایالات متحده و انگلستان که تقسیمات بین نسلی در مشارکت و ترجیحات سیاسی بین آنها برجسته تر خواهد شد. در انتخابات اخیر انگلیس بخش بزرگی از افراد 18 تا 24 ساله از نامزدهای حزب دموکرات و حزب کارگر حمایت کردند. این در حالی است که در سال 2020، 61 درصد به جو بایدن (در مقایسه با 37 درصد برای دونالد ترامپ) در ایالات متحده رای دادند و 62 درصد در انتخابات عمومی 2019 انگلیس به حزب کارگر رای دادند که در مقایسه با 19 درصد برای محافظه کاران، آماری ناامید کننده است.

پیش از انتخابات آینده بریتانیا که تا ژانویه 2025 (6 بهمن 1403) برگزار خواهد شد، نظرسنجی ها حاکی از آن است که علاقه مندی جوانان به احزاب محافظه کار 10٪ یا کمتر از آن بوده است. با این وجود، ناظران سیاسی می گویند نسل جدید رای دهندگان جوان در ایالات متحده و انگلستان از جریان اصلی سیاست های انتخاباتی ناامید شده اند و در مورد رای دادن خود بی علاقه هستند. در واقع، میزان مشارکت برای بزرگسالان جوان (18 تا 30 ساله) حدود یک سوم کمتر از بزرگسالان در تمام سنین در این کشورها گزارش شده است. موضوعی که نشان می دهد چگونه حمایت جوانان از احزاب سیاسی بزرگ ایالات متحده و انگلیس در طول زمان تغییر کرده است.

این در حالی است که برخی پژوهشگران در انگلستان معتقدند حمایت قریب به اتفاق جوانان از دموکرات ها و حزب کارگر منجر به تمایل به شکلی رادیکال تر از سیاست در این کشور شده است. برخی پژوهش ها از سال 2022 نشان داد که جوانان لندنی را در کانون توجه دارد نمایانگر تغییر اولویت های این نسل به مسایل اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است. این مسایل شامل مسکن، رفاه و امنیت شخصی، حقوق گروهی برای زنان یا اقلیت ها و سوالات گسترده تر در حوزه بین الملل در مورد تغییرات آب و هوایی و وضعیت جاری در غزه است. در مقایسه با نسل های قدیمی تر، جوانان نیز با تنوع در جامعه بسیار راحت تر هستند و بسیار کمتر نگران مهاجرت هستند.

در ایالات متحده و بریتانیا نیز این احساسات به طور موثر توسط برنی سندرز و جرمی کوربین در انتخابات اخیر بیان شد. سندرز و کوربین هر دو توسط جوانان به عنوان مرجعیت های معتبر و رادیکال دیده می شدند و به انچه که می گفتند اعتقاد داشتند و راه حل های معنی دار برای مشکلات فوری مانند دستمزدهای پایین، مسکن غیرقابل دسترس و شهریه دانشگاه ارایه می دادند. آنچنان که در انتخابات مقدماتی ایالات متحده در سال 2016، سندرز رای بیشتری از جوانان امریکایی (18 تا 30 ساله) نسبت به هیلاری کلینتون و ترامپ (دو نامزد نهایی) به دست آورد. مشارکت انتخاباتی جوانان (یا عدم مشارکت) نیز توسط سیستم انتخاباتی یک کشور تعریف می شود. در کشورهایی با نمایندگی متناسب، روند به سمت ارزش های لیبرال اجتماعی و مداخله بیشتر دولت منجر به افزایش حمایت از احزاب سیاسی جایگزین شده است.

به عنوان مثال، حزب سبز در المان بزرگ ترین حزب سیاسی در میان افراد 18 تا 24 ساله در انتخابات فدرال 2021 است. این حزب رای کمتر از یک چهارم بزرگسالان جوان را به دست اورده که تقریباً به همان اندازه که دو حزب اصلی (سوسیال دموکرات ها و دموکرات های مسیحی) ترکیب شده اند.

البته جوانان در همه جا یکسان نیستند. تقسیمات مهمی در این گروه سنی بر اساس جنسیت، وضعیت اجتماعی – اقتصادی و قومیت وجود دارد. در انتخابات عمومی بریتانیا در سال 2017، 73 درصد از زنان جوان در مقایسه با تنها 52 درصد از مردان جوان به حزب کارگر رای دادند و در میان دوره های 2022 ایالات متحده، 71 درصد از زنان جوان در مقایسه با 53 درصد از مردان جوان به دموکرات رای دادند – تفاوتی که توسط حکم دادگاه عالی 2022 که اجازه می دهد ایالت ها سقط جنین را ممنوع کنند. در واکنش به این حکم، زنان برای رای دادن در تعداد بی سابقه ای ثبت نام کردند و رای خود را علیه نامزدهای جمهوری خواه که از این تصمیم حمایت می کردند، اعلام کردند.

این تفاوت ها در مشارکت در جنبش های اجتماعی نیز منعکس شده است. به عنوان مثال، اعتصابات آب وهوایی 2019 عمدتاً شامل زنان و دختران جوان بود. اعتراضات یک دختر به نام گرتا تونبرگ، در میدان شهر در سوید، به سرعت به یک جنبش جهانی میلیون ها جوان انجامید. وضعیت اجتماعی و اقتصادی نیز به همان اندازه نقش مهمی ایفا می کند. جوانان با زمینه های فقیرتر یا با سطح پایین تحصیلات بسیار کمتر از فارغ التحصیلان یا جوانان در اموزش در انتخابات شرکت می کنند.

برابر پژوهش های انجام شده در انگلستان، حدود دو سوم دانشجویان در انتخابات عمومی اخیر شرکت کردند. جوانان از طبقات کم درآمد و اغلب به علل پوپولیستی راست گرا می شوند. نکته دوم نشان می دهد که چگونه نژاد یا قومیت مشارکت جوانان را شکل می دهد. این امر به ویژه در ایالات متحده صادق است که تخمین زده می شود 87 درصد از جوانان سیاه پوست در سال 2020 به بایدن رای دادند در حالی که تنها 10 درصد به ترامپ رای دادند.

بااین حال، حمایت از رای دهندگان قوم گرای جوان برای نامزدها و احزاب مترقی دلسردکننده است، زیرا مسایل اقتصادی آنها موردتوجه قرار نگرفته است. جنبش با عنوان “زندگی سیاهان مهم است” توسط شهروندان تولید شد، نه سیاستمداران و احزاب و توانست خشونت و تبعیض پلیس در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر را برجسته سازی کند.

از این منظر، انتخابات آینده در انگلستان، ایالات متحده و بسیاری دیگر از دموکراسی های ثروتمند احتمالاً با شکاف بین نسلی تعریف می شود. در چنین شرایطی یک معضل برای نامزدها و احزاب مترقی وجود دارد که تا چه حد مایل به تجدیدنظر به مجوز دادن به نسل های جوان برای ورود به کارزارهای سیاسی هستند.

311213