«آلیس مونرو» درگذشت – پارازیت

«آلیس مونرو» نویسنده کانادایی برنده جایزه نوبل ادبیات و از بزرگترین نویسندگان داستان کوتاه در سن 92 سالگی درگذشت.

به گزارش پارازیت، «آلیس مونرو» که برای بیش از 60 سال، زندگی روزمره را از دریچه داستان کوتاه بررسی می کرد، در سن 92 سالگی در خانه  انتاریو درگذشت. او بیش از یک دهه از زوال عقل رنج می برد.

مجموعه آثار مونرو که زمانی با لقب «چخوف کانادایی» نامیده می شد، بر اساس فرم ها و موضوعاتی بود که به طور سنتی توسط جریان اصلی ادبی نادیده گرفته می شد. سالها بعد که شهرت مونرو رو به افزایش رفت، داستان های کمتر دیده شده اش از افراد ظاهراً ساده در شهر کوچک کانادایی، تعداد زیادی جوایز بین المللی از جمله جایزه نوبل ادبیات 2013 را برای او به ارمغان آورد.

 «مارگارت اتوو» زمانی او را «در میان نویسندگان،اصلی زبان انگلیسی نامید، در حالی که «جاناتان فرانزن» درباره او نوشت: «مونرو یکی از معدود نویسندگانی اسنت که وقتی می گویم داستان نویسی دین من است، او را در ذهن دارم».

«آلیس مونرو» متولد 10 جولای 1931 در شهر “وینگهام” کانادا در خانواده ای به دنیا آمد که پدرش کشاورز و مادرش معلم مدرسه بود. او در نوجوانی نویسندگی را آغاز کرد و در سال 1950 اولین رمان خود با نام «ابعاد یک سایه» را زمانی که مشغول به تحصیل در دانشگاه اونتاریو غربی بود، منتشر کرد. او در سال 1951 دانشگاه را ترک و ازدواج کرد و به همراه همسرش به شهر ویکتوریا مهاجرت کرد.

مونرو سپس در سال 1968 با اولین جلد از مجموعه داستان کوتاه «رقص لاله های خوشحال» موفق به کسب جایزه گاورنر جنرال کانادا شد. این روند موفقیت با انتشار کتاب «زندگی های دختران و زنان» در سال 1971 و کتاب «فکر می کنی چه کسی هستی؟» در سال 1978 ادامه یافت که این کتاب دومین جایزه گاورنر جنرال را برایش به ارمغان آورد.

او سپس برای معرفی کتاب های خود در قالب تور جهانی سه ساله به کشورهای استرالیا، چین و منطقه اسکاندیناوی سفر کرد و سپس در دهه های 80 و 90 میلادی به تدریس در دانشگاه بریتیش کلمبیا مشغول شد. او در این سال ها به طور میانگین هر چهار سال یک رمان کوتاه به رشته تحریر درآورد.

بیشتر کتاب های وی در نشریات و روزنامه های معتبری چون نیویورکر، گرند استریت، آتلانتیک مانسلی و “پاریس ریویو” منتشر شده و در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

او سپس رمان «خرسی که کوه را به تسخیر درآورد» را نوشت که دست مایه ساخت فیلمی به کارگردانی «سارا پولی» شد که در جشنواره تورنتو 2006 مورد تشویق قرار گرفت.

پس از آن در سال 2006 کتاب «دورنمای کاسل راک» را منتشر کرد و در سال های بعد نیز رمان «شادی فراوان» را به رشته تحریر درآورد.

مضمون اصلی داستان های مونرو وقایع تخیلی است هر چند که او به دلیل بزرگ شدن در یک محیط روستایی در بسیاری دیگر از داستان هایش نیز از محیط روستا برای بیان احساساتش استفاده کرده است.

آخرین داستان بلند وی در سال 2012 تحت عنوان «زندگی عزیز» منتشر شد و آخرین مجموعه داستانی وی نیز در سال 2011 انتشار یافت.

 «آلیس مونرو» چندین سال پیش از دنیای نویسندگی اعلام بازنشستگی و اعلام کرد احتمالا دیگر چیزی نخواهد نوشت. وی با اعلام اینکه «بهتر است ناگهانی بروم»، از علاقه مندان آثارش خواسته کتاب های قدیمی او را دوباره و چندباره بخوانند که تعدادشان هم زیاد است.

«آلیس مونرو» که گاه همپای «چخوف» روس محسوب می شود، در سال 2009 جایزه بین المللی من بوکر را دریافت کرد.

وی سه بار در سال های 1968، 1978 و 1986 موفق به کسب جایزه داستانی “گاورنر جنرال” کانادا شد. «مونرو» در سال 1990 جایزه کتاب “تریلیوم” را گرفت و در سال 1997 شایسته دریافت جایزه “پن/مالمود” برای داستان کوتاه شد.
این نویسنده که دو بار در سال های 1998 و 2004 جایزه ادبی “گیلر” را کسب کرد، در سال 1998 جایزه انجمن ملی منتقدین کتاب آمریکا را برای «عشق یک زن خوب» به دست آورد.
وی دو بار در سال های 2006 و 2008 جایزه داستان کوتاه “اوهنری” را دریافت کرد و جایزه نویسندگان کشورهای مشترک المنافع نیز در افتخارات او دیده می شود.

این نویسنده کانادایی همچنین در سال 2005 مدال افتخار ادبیات را از انجمن ملی هنرهای آمریکا گرفت و در سال 2010 نشان شوالیه فرانسه را به گردن آویخت. 

پایان خبر پارازیت